اثربخشی مداخله ترکیبی طرحواره درمان و درمان و دلبستگی با مادران، بر رابطه والد- کودک

مقدمه: مشکلات منشی یا طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک دلبستگی نا ایمن مادران نقش بسزایی در رابطه آنها با کودکانشان دارد که می تواند در کودکان ایجاد تعارض یا وابستگی کند و یا نزدیکی والد-کودک را افزایش دهد، با این هدف  این پژوهش به بررسی اثربخشی درمان ترکیبی طرحواره درمانی و درمان دلبستگی با مادران دارای طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک دلبسته ناایمن بر رابطه والد-کودک پرداخت. روش: این پژوهش از نوع مطالعه تک آزمودنی طرح های تجربی ABA و نمونه گیری هدفمند بود. برای انجام این پژوهش از بین مراجعه کنندگان به دفتر مشاوره و خدمات روانشناختی وابسته به مرکز بهزیستی توانبخشی 9 مادر که فرزندان با روابط والد-کودک نابسامان داشتند و این مادران نیز طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک دلبستگی ناایمن دارا بودند با ترتیب تصادفی و به صورت پله ای وارد مطالعه شدند. اندازه گیری با استفاده از پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ با ضریب آلفای از 0/83 تا 0/96، مقیاس مربوط به روابط نزدیک با ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه 0/79برای زیر مقیاس اجتناب 0/89برای زیر مقیاس اضطراب 0/80و مقیاس روابط والد-کودک پیانتا که دارای زیر مقیاس های تعارض، نزدیکی، وابستگی می باشد و ضرایب آلفای کرونباخ به ترتیب 0/84، 0/70، 0/61، 0/86گزارش شده است انجام شد. هر یک از مادران 20 جلسه به مدت 1 ساعت درمان ترکیبی طرحواره درمانی و درمان دلبستگی را دریافت کردند. یافته ها: اندازه اثر کوهن در زیر مقیاس تعارض در دامنه 2/79تا 0/40 بود. در زیر مقیاس نزدیکی والد-کودک در دامنه 2/79 تا 1/84 بود و در زیر مقیاس وابستگی والد-کودک اندازه اثر در دامنه: 2/99 تا 1/22بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از اندازه های اثر، درمان های ترکیبی از مقدار اثر متوسط تا زیاد را دارا بود. یعنی مداخله ترکیبی موثر بود، ولی میزان اثر در آزمودنی های مختلف متفاوت بود.